De liefde tussen vader en moeder (pasgetrouwd), de liefde voor en van hun kinderen. De band die ze met elkaar hebben. Het trots zijn op elkaar. De grapjes tussen elkaar. De herkenbaarheid van alle vier de handen die zoveel zeggen over hun persoon en die samen een gezin, een familie vormen. Een eenheid.
Maar dit beeld zegt ook alles over hun verdriet. Het besef, bij het maken van het beeld, dat dit beeld, de wens van de oudste dochter, wellicht wel het laatste is wat ze samen nog zouden doen. Dat deze jonge vader zijn dochters niet meer verder zal zien opgroeien. Dat deze vrouw verder zal moeten zonder hem, haar steun en toeverlaat, haar maatje. Dat zijn meiden hem zo zullen gaan missen.
Vlak na de casting ontvingen we het bericht dat deze jonge man en vader was overleden.. Een niet te bevatten verschrikkelijk verlies voor zijn vrouw en dochters.
Onlangs mocht ik het beeld aan ze onthullen. Een zeer emotioneel moment, maar ook een mooi moment. Waarbij het beeld meer zei dan 1000 woorden..
